Баланың жымиысы немесе күлкісі — бұл жай ғана бет-әлпет емес, бұл бет құрылысының, тістердің орналасуының және тіпті мінездің күрделі жиынтығы. Ғылыми (генетикалық) тұрғыдан алғанда, ұл баланың күлкісін нақты кімнен алатыны туралы келесідей қызықты мәліметтер бар:
1. Бет құрылысы (Анатомия)
Күлген кезде қатысатын бет бұлшықеттері, ерін пішіні және иек құрылысы доминантты (басым) гендерге байланысты. Егер әкесінің бет құрылысындағы белгілер күштірек болса, ұл баланың күлкісі көбірек әкесіне ұқсайды. Генетикада «бет құрылысы көбінесе әкеден өтеді» деген көзқарас кең таралғанымен, бұл 100 пайыздық ереже емес.
2. Беттегі шұңқырлар
Егер ұл бала күлгенде бетінде шұңқырлар пайда болса, бұл генетикалық дефект (негізінде бет бұлшықетінің қысқалығы), ол доминантты белгі болып саналады. Егер әкесінде немесе анасында шұңқыр болса, балада оның пайда болу ықтималдығы өте жоғары.
3. Эмоциялық ұқсастық (Психология)
Бұл жерде генетикадан гөрі «әлеуметтік мұра» үлкен рөл атқарады. Бала жастайынан кіммен көп уақыт өткізсе (әдетте анасымен), сол адамның бет-әлпетін, күлу манерасын және мимикасын санадан тыс деңгейде көшіре бастайды. Сондықтан көпшілік ұл балалардың күлкісі анасына ұқсайтынын айтады.
4. Тістер мен жақ құрылысы
Күлкінің әдемі шығуында тістердің орны зор. Генетика бойынша, тістер мен жақтың көлемі көбінесе әкесі жағынан мұра болып қалады. Егер әкесінің тістері түзу және күлкісі кең болса, ұл балада да солай болу мүмкіндігі зор.
Ұл баланың күлкісі — «генетикалық коктейльдің» нәтижесі. Бет құрылысы мен тістер көбінесе әкеден өтсе, күлу стилі мен эмоцияны білдіру көбіне анасына немесе тәрбие процесіне байланысты болады.
“Zamin”-ді Telegram-нан оқыңыз!
«Меҳмон» тобындағы келушілер бұл жарияланымға пікір қалдыра алмайды.
