Çoğu insan, kedilerin davranışlarını insanca bir şekilde yorumlamaya çalışır. Bu yüzden bazı davranışları bize garip, hatta anlaşılmaz geliyor. Aslında, kedilerin davranışları duyguların değil, doğal içgüdülerin, evrimsel deneyimin ve nörobiyolojik mekanizmaların temelinde şekillendirilmiştir.
John Bradshaw'ın The Secret Life of a Cat kitabı tam da bu noktaya odaklanır. Yazar, kedilerin insan gibi duygulara sahip bir varlık olmadığını savunuyor. Tam bir evcil hayvan haline gelmemiş, yalnız yaşayan hayvanlardır.
Kedi, insanla ilişkisini sevgi veya duygusal bağlılık yoluyla değil, fayda ve rahatlık açısından kurabilir. Ruh halleri değişmiş gibi görünse de, çoğu zaman duygusal bir tepki değildir. Basitçe söylemek gerekirse, kedi sadece kendi alanını, mesafesini veya kişisel sınırını kontrol ediyor.
Köpeklerden farklı olarak, kediler sosyal ortamda yaşamaya uygun değildir. Sürekli iletişime ihtiyaç duymazlar. Ana stratejisi tek başına avlanmak ve kendi alanını korumaktır. Bu nedenle kedi yalnızca istediği zaman iletişim kurar ve bu her zaman onun şartlarına göre olur.
Bir kedi ayrılırsa veya uzaklaşırsa, bu onun üzgün olduğunu göstermez. Bu onun doğal davranışıdır. Genellikle bir kedi insanı çevresinin bir parçası olarak algılar, ancak bu ilişki duygusal değil, çevreyle bağlantılıdır.
Kedi, düşük hassasiyet sınırına sahip hayvanlardır. Bu nedenle, aşırı dikkat, kucaklama veya uzun süreli dokunma onları rahatsız edebilir. Dişlenme de çoğu durumda saldırganlık değil, "yeterli" bir uyarı işareti olarak kabul edilir.
Çoğu insan için fısıltıyı bir sevinç ifadesi olarak görür. Ancak gerçekte, bu çok işlevli bir davranış olabilir ve kedi kendini sakinleştirebilir veya bir kişiye sinyal gönderebilir. Benzer şekilde, kedilerin insan bacaklarının yanında uyuduğu, sevgi ifadesi değil, güvenlik duygusu ve hızlı bir şekilde geri çekilme yeteneğiyle ilgilidir.
Bir kedi insanı yalarken bile, bu bir öpücük veya sevgi sembolü değildir. Bu, bir bölgeyi tanımlar veya kendini rahatlatır. Eğer ısırmadan sonra ısırma varsa, bu aşırı gerginliğin bir göstergesidir.
Genel olarak, kediler doğal olarak bölgesel ve tekdüze yaratıklardır. Diğer kedileri sıklıkla stres kaynağı olarak kabul ederler. Birlikte yaşamak ancak yeterli yer ve yiyecek olduğunda mümkündür.
Ayrıca, kediler sadece açlıktan değil, aynı zamanda içgüdülerini tatmin etmek için de avlamaya devam eder. Karınları doysa bile, hareketlere yanıt verme ve avı takip etme ihtiyacı kalır.
Kısacası, kedini anlamak için onu bir insana benzetmek zorunda değilsiniz. Onu olduğu gibi kabul etmek, gerçek kedi sevgisinin temelini oluşturur.
“Zamin”i Telegram'da okuyun!
Меҳмон grubundaki ziyaretçiler bu yayına yorum yapamaz.
