Albert Bandura'nın Öz Saygı Teorisi

Özgüven, bir kişinin belirli bir görevi yerine getirebileceğine olan inancıdır. Bu inanç, kişinin eylemlerini, motivasyonunu ve duygusal durumunu güçlü bir şekilde etkiler.

Ana fikir:

• Kişinin başarılı olma yeteneğine olan inancı davranışlarını belirler.
  
• Özgüveni yüksek kişiler aynı zamanda karmaşık görevleri yerine getirmeye de hazırdırlar.
  
• Özgüveni düşük olan kişiler basit işlerden bile korkabilirler.
  

Özgüvenin başlıca kaynakları (4):

1. Kişisel deneyim:
- Önceki başarılı eylemler → özgüven ↑
- Önceki başarısızlıklar → özgüven ↓

Örnek: Geçmişte bir görevi başarıyla tamamlamış bir kişinin gelecekte de aynı şeyi yapma olasılığı daha yüksektir.

2. Rahip deneyimi (modellik):
- Kendine benzer insanların başarılarını gözlemleyerek özgüveninin artması.

Örnek: Bir kişi, bir başkasının başarılı eylemlerini gözlemleyerek, kendisinin de aynısını yapabileceğine inanır.

3. Sözlü ikna:
- Başkalarından gelen destekleyici ve güven verici sözler özgüveni artırır.

Örnek: Saygın bir kişinin, "Bunu başarabilirsin." sözü, kişinin özgüvenini artırır.

4. Duygusal ve fizyolojik durum:
- Olumsuz duygular (stres, kaygı) → özgüven ↓
- Olumlu duygular (sakinlik, yüksek ruh hali) → özgüven ↑
- Yorgunluk, hastalık → özgüven ↓

Örnek: Sakin bir insan zor bir göreve daha fazla özgüvenle yaklaşır.

Pratik önemi:
Bandura'nın teorisi eğitim, sağlık, spor ve psikolojinin diğer alanlarında yaygın olarak kullanılmaktadır. Özgüveni artırmak için çeşitli stratejiler geliştirilmiştir. Bu stratejiler kişinin başarıya ulaşmasına yardımcı olur.

Hatırlatma:
Yukarıdaki dört faktör birbiriyle ilişkilidir ve birbirini tamamlar. Hepsi birlikte, kişinin özgüvenini oluşturmada ve güçlendirmede önemlidir. Telegram’da «Zamin»i takip edin!