
– Укажон... Ёрдаминг жуда зарур бўлиб қолди. Жиянинг бетоб, поччанг эса борини ичиб тугатди... Озроқ қарз бериб тур, - гўшакнинг нарёғидан мунгли товуш эшитилди.
– Опажон, ўзи ойликни аранг етказиб яшасам... Мени ҳам тушунинг-да, пулим йўқ - ух тортди ука. Сўнг жуда бандлигини айтиб алоқани ўчирди.
– Манави тилла занжирга нима дейсиз? - деди ёнидаги жонон суйкалиб:
– Олиб берасизми?
– Истаганингни ол!
Бугун саҳийман, жоним!
Нодирабегим Иброҳимова

Ctrl
Enter
Хато топдИнгизми
Иборани ажратиб Ctrl+Enter тугмасини босингМавзуга оид янгиликлар