
Sardor çocukluğundan beri ressam olmayı hayal ederdi. Saatlerce kağıt ve kalemle oturur, renkler aracılığıyla duygularını ifade ederdi. Ancak ailesi bu tutkusunu desteklemezdi.
— Ressam olarak geçimini sağlayamazsın! — derdi babası.
Sardor onların sözlerini dinledi ve sanattan uzaklaştı. Mühendislik okumaya başladı, ancak kalbinde her zaman boyalar ve fırçalar için bir yer vardı.
Yıllar geçti. Sardor başarılı bir mühendis oldu, ama asla kendini mutlu hissetmedi. Bir gün çocukken çizdiği eski defterini buldu. Resimlere bakınca kalbi burkuldu.
— Neden kendimi unuttum? — diye düşündü.
Ertesi gün işini bıraktı ve eski hayaline döndü. Birkaç yıl sonra tabloları tüm dünyada ünlü oldu.
Hayatta en büyük kayıp, hayallerinden vazgeçmektir. Telegram’da «Zamin»i takip edin!
Ctrl
Enter
Bir Hata mı buldunuz?
İfadeyi seçin ve Ctrl+Enter tuşuna basın İlgili haberler