Miyavlayan Kedinin Genetik Sırrı

Her kedinin kendine özgü bir karakteri vardır. Bazıları sürekli miyavlarken, bazıları sessizliği tercih eder. Bu farklar neden oluşur? Japonya’da yapılan son bilimsel bir araştırma bu soruya cevap bulmaya çalıştı — ve cevabın kedilerin genlerinde gizli olabileceği ortaya çıktı.

BBC’ye göre, Kyoto Üniversitesi’nden Yume Okamoto liderliğindeki bir araştırmacı grubu, kedilerin davranışlarını incelemek için Japonya genelindeki kedi sahipleriyle iş birliği yaptı. Kedi sahipleri, kedileri hakkında özel bir anket doldurdu ve DNA örneği için kedilerin ağız içinden sürüntü aldı.

Araştırmacılar, androjen reseptörü (AR) adı verilen geni analiz etti. Bu gen, vücudun testosteron gibi hormonlara nasıl tepki verdiğini düzenler. AR geni X kromozomunda yer alır ve içerisinde tekrar eden DNA dizileri bulunur. Daha kısa tekrarlar, geni hormonlara karşı daha duyarlı hale getirir. Kısa AR genine sahip kediler daha cesur ve konuşkan olur.

280 kedi üzerinde yapılan araştırma, kısa AR gen varyantına sahip kedilerin daha fazla tıslama ve insanlara yönelik miyavlama davranışı gösterdiğini ortaya koydu. Erkek kedilerde bu gen varyantı onları daha sesli ve talepkar yapar — örneğin, yemek istemek veya dışarı çıkmak gibi. Dişi kedilerde ise bu gen, özellikle yabancı insanlara karşı saldırganlıkla ilişkilidir.

Daha uzun ve daha az aktif AR genine sahip kediler ise daha sakin olur. İlginçtir ki, bu gen genellikle uysal karakter için seçilerek yetiştirilen safkan kedilerde görülür.

Kedilerin insanlarla birlikte yaşaması, onların daha “konuşkan” hale gelmesine sebep olmuş olabilir; fakat bu her zaman rahat bir durum değildir — bazen saldırganlığı da artırabilir.

Okamoto’nun liderlik ettiği araştırma, kedilerin davranışlarının sadece genetikle değil, çevresel faktörlerle de şekillendiğini gösteriyor. Örneğin, kaynakların sınırlı olduğu ortamlarda kediler insan ilgisini çekmek için daha cesur davranmak zorunda kalabilir. Bu da daha fazla miyavlama ya da saldırganlığa yol açabilir.

Bu farklı davranış biçimleri doğada hayatta kalmak için önemlidir. Tek bir kedi tipi olması mümkün değildir — bazılarına ev ortamında “konuşkan” ve ilgili olmak fayda sağlarken, bazılarına sessizlik ve gözlemcilik fayda sağlar.

Özbekistan’daki kedi severler için bu araştırma önemli bir sonuç sunuyor: bir kedinin ses çıkarması ya da yabancılara karşı tavrı yalnızca eğitim ya da çevreye değil, genlerine de bağlıdır. Eğer kediniz her gün sizinle “konuşmaya” çalışıyorsa, bu onun genetik mirası olabilir.

Bu yüzden her kediyi kendi dünyasına ve doğasına sahip bir canlı olarak kabul etmek önemlidir. Bu, onları daha iyi anlamamıza ve onlara daha iyi bakmamıza yardımcı olur. Telegram’da «Zamin»i takip edin!