Istanbul kechasi. “Bashakshehir” maydonida o‘yin oxirlashi bilan birga, tribunalar oldida o‘zgacha lahza boshlandi: Eldor Shomurodov qo‘lidagi mayda jihozini chetga surdi-yu, to‘g‘ri yosh muxlislar tomon yo‘naldi. Apelsin libosli bolakaylar, qo‘lida klub sharfi va milliy bayroqlar bilan turgan tomoshabinlar bir zumda oldinga intildi. Eldor ularni navbatma-navbat bag‘riga bosdi, qo‘l berib so‘rashdi, kimningdir yelkasiga qo‘l qo‘ydi — stadiondagi kayfiyat yanada ko‘tarildi.
Kadrlarda ko‘rilayotgan manzara samimiy: bolalarning ko‘zi yonib, quvonchga to‘lib ketgan, kattalar esa telefonlarini ko‘tarib ana shu lahzani aks ettirishga oshiq. Bir necha bolakay Eldorni quchoqlab, u bilan qo‘sh-qo‘l bo‘lib suratga tushishga ulguradi — xursandchilik chegara bilmaydi. Xavfsizlik xodimlari va klub xodimlari yonda tursa-da, bunday iliq muloqotga yo‘l ochib, bolalarga yulduziga yaqindan “salom” aytish imkonini berdi.
Shomurodovning bu harakati — oddiy ishora emas, katta ma’no. U maydondagi mehnatdan so‘ng ham muxlisni eng muhim sherik sifatida ko‘radi. Yosh avlod uchun esa bu — futbolni yanada sevdiruvchi, mehnat va intizomga chorlovchi katta motivatsiya. Bolalik orzusi — kumiri bilan bir metr masofada qo‘l berib ko‘rishish — shu kechada haqiqatga aylandi.
Muxlislar uchun bu kabi lahzalar o‘yin natijasidan ham qimmat. Chunki stadion — faqat gol va hisob emas; u yerda mehr, hurmat va e’tibor ham bor. Eldorning tribuna oldiga borib, bolalarni og‘ushiga olishi aynan shu qiymatlarning yaqqol ifodasi bo‘ldi. Shu boisdan ham kadrlardagi quvonch, kulgu va hayajon — bir futbolchining insoniy munosabati qanchalik katta ta’sir qila olishini ko‘rsatadi.
Qisqasi, Istanbuldagi bu kecha “Albatta, maydondagi kurash — sharaf, muxlisga mehr — mukofot" degan g‘oyani yana bir bor tasdiqladi. Bolalar uchun unutilmas kun, Eldor uchun esa muxlislar qalbiga yana bir qadam yaqinlashish — ana shunday yorqin xotiralar futbolni yanada go‘zal qiladi.
“Zamin”ni Telegramʻda oʻqing!
Kadrlarda ko‘rilayotgan manzara samimiy: bolalarning ko‘zi yonib, quvonchga to‘lib ketgan, kattalar esa telefonlarini ko‘tarib ana shu lahzani aks ettirishga oshiq. Bir necha bolakay Eldorni quchoqlab, u bilan qo‘sh-qo‘l bo‘lib suratga tushishga ulguradi — xursandchilik chegara bilmaydi. Xavfsizlik xodimlari va klub xodimlari yonda tursa-da, bunday iliq muloqotga yo‘l ochib, bolalarga yulduziga yaqindan “salom” aytish imkonini berdi.
Shomurodovning bu harakati — oddiy ishora emas, katta ma’no. U maydondagi mehnatdan so‘ng ham muxlisni eng muhim sherik sifatida ko‘radi. Yosh avlod uchun esa bu — futbolni yanada sevdiruvchi, mehnat va intizomga chorlovchi katta motivatsiya. Bolalik orzusi — kumiri bilan bir metr masofada qo‘l berib ko‘rishish — shu kechada haqiqatga aylandi.
Muxlislar uchun bu kabi lahzalar o‘yin natijasidan ham qimmat. Chunki stadion — faqat gol va hisob emas; u yerda mehr, hurmat va e’tibor ham bor. Eldorning tribuna oldiga borib, bolalarni og‘ushiga olishi aynan shu qiymatlarning yaqqol ifodasi bo‘ldi. Shu boisdan ham kadrlardagi quvonch, kulgu va hayajon — bir futbolchining insoniy munosabati qanchalik katta ta’sir qila olishini ko‘rsatadi.
Qisqasi, Istanbuldagi bu kecha “Albatta, maydondagi kurash — sharaf, muxlisga mehr — mukofot" degan g‘oyani yana bir bor tasdiqladi. Bolalar uchun unutilmas kun, Eldor uchun esa muxlislar qalbiga yana bir qadam yaqinlashish — ana shunday yorqin xotiralar futbolni yanada go‘zal qiladi.
Ctrl
Enter
Xato topdIngizmi
Iborani ajratib Ctrl+Enter tugmasini bosing
Mavzuga oid yangiliklar