O‘zbekistonning so‘nggi ikki asrdagi eng katta sinovlaridan biri — paxta sanoati bilan bog‘liq. Chor Rossiyasidan tortib, Sovet Ittifoqi va mustaqillik yillarigacha paxta siyosati butun mamlakatda siyosiy, ekologik va ijtimoiy jihatdan chuqur iz qoldirdi.
19-asrdan boshlab, arzon xomashyo manbai izlagan imperiyalar O‘zbekistonni paxta plantatsiyasiga aylantirdi. Ayniqsa, Sovet davrida paxtachilik kampaniyasi mafkuraviy tus olib, respublika bo‘ylab ulkan dalalar, majburiy mehnat, zaharli kimyoviy vositalar bilan bog‘liq jiddiy muammolar paydo bo‘ldi.
Majburiy mehnat — milliy fojia
Talabalar, o‘quvchilar, hatto bolalar sentabrdan dekabrgacha paxta terimiga safarbar etildi. Ta’lim tizimi to‘xtadi, o‘qituvchilar, shifokorlar dala ishlari uchun jalb qilindi. Bu nafaqat yosh avlodning ta’limdan chetda qolishiga, balki turli salomatlik muammolariga ham olib keldi.
Ekologik inqiroz — Orolning qurishi
Paxta yetishtirishdagi haddan tashqari sug‘orish siyosati Orol dengizining qurishiga sabab bo‘ldi. Paxta ekinlari uchun Sirdaryo va Amudaryodan millionlab kub metr suv tortildi. Natijada, dunyoning eng yirik suv havzalaridan biri — Orol fojiali tarzda yo‘qoldi.
O‘zgarishlar davri
Prezident Shavkat Mirziyoyev hokimiyatga kelgach, majburiy mehnatga barham berildi. 2017 yildan boshlab talabalar, o‘qituvchilar va tibbiyot xodimlarining paxta terimiga jalb qilinishi qat’iy taqiqlandi. Paxta siyosatining total nazorat vositasi sifatidagi roli sekinlik bilan tugatildi.
“Zamin”ni Telegramʻda oʻqing!
Ctrl
Enter
Xato topdIngizmi
Iborani ajratib Ctrl+Enter tugmasini bosing
Mavzuga oid yangiliklar
