
Ҳаётда шундай пайтлар бўладики, биз унинг олдида ожиз қоламиз. Қанчалик ҳаракат қилмайлик, баъзи вазиятларнинг ечимини топиш ёки уларни ўзгартириш имконсиз бўлиб кўринади. Ана шундай пайтда, ягона чиқиш йўли – ўзимизни, вазиятга бўлган муносабатимизни ўзгартиришдир.
Кўпинча инсонлар ҳам айнан шунинг учун мутахассисларга, маслаҳатчиларга мурожаат қилади. Чунки вазиятни бошқариш имконияти чекланган бўлганида, инсон учун қоладиган ягона танлов – ўз қарашлари, ҳис-туйғулари ва муносабатини ўзгартириш бўлиб қолади. Айниқса, буни англаш осон иш эмас. Шунинг учун ҳам кўп ҳолларда буни тушуниш учун ташқи ёрдам ва қўллаб-қувватлаш зарур.
Қизиғи шундаки, одамлар мутахассисдан маслаҳат олишга келганда, улар ўзлари билан нафақат муаммоларини, балки ўзига хос ҳаётий тажриба, билим ва ҳис-туйғуларини ҳам олиб келади. Бу жараён ўзаро бойитувчи ва ривожлантирувчи тус олади. Чунки ҳар бир инсоннинг ҳикояси, тажрибаси ўзига хос ва қимматлидир. Мутахассис сифатида эса, мен ҳар бир суҳбатдан кейин улардан кўп нарса оламан, уларнинг ҳар бири менга бераётганимдан кўра кўпроқ нарса бериб кетади.
Ҳар бир мулоқотдан кейин менда инсонларнинг нимасидир қолади. Бу нарса нималигини ҳозирча аниқ айта олмасам-да, бу мени ички жиҳатдан ўзгартириб, бойитиб бораётганини сезаман. Аслида ҳам ҳаёт бизга айнан шу тарзда таъсир кўрсатади: биз ўзимизни ўзгартира олсак, атрофимиздаги дунё ҳам ўзгаришни бошлайди.
Ҳар қандай вазиятда ҳам шуни ёдда тутиш муҳим: агар биз ташқи шароитларни ўзгартира олмасак, ўзгаришни ўзимиздан бошлашимиз керак. Бу ўзгариш биринчи қадамдан бошланади ва у, одатда, ўз хатоларимизни тан олиш, вазиятга янги назар билан қараш ва бор имкониятларимизни тўғри баҳолашдан иборат бўлади. Баъзан эса, ўзимизни ўзгартира олишимиз учун дўстларимиз, яқинларимиз ва мутахассислар кўмагига муҳтож бўламиз.
Ўзгариш ҳар доим ҳам осон кечмайди. Биз ўзимиздаги ўзгаришларни тан олишимиз, қабул қилишимиз ва уларга мослашишимиз керак. Аммо бунинг натижаси шунга арзийдики, биз бу жараён орқали ўзимизнинг кучли томонларимизни, ҳақиқий имкониятларимизни англаб етамиз. Бу эса бизга ҳаётнинг бошқа муаммолари ва қийинчиликлари олдида ҳам дадил туришга ёрдам беради.
Шу сабабли, вазиятни ўзгартиришга қодир бўлмаган пайтларда тушкунликка тушмасдан, ўзгаришни ўзимиздан бошлашни ўрганишимиз зарур. Чунки айнан шунинг ўзи ҳаётни янада мазмунли ва тўлақонли қилади.
«Замин»ни Telegram’да ўқинг!
Ctrl
Enter
Хато топдИнгизми
Иборани ажратиб Ctrl+Enter тугмасини босингМавзуга оид янгиликлар