Буларни менга ҳаёт ўргатди...

* Кенглик ва хотиржамликни ўргандим. Ўлимдан бошқа ҳеч нарса муҳим эмас.
* Кайфиятим бўлмаса, хомуш ва тушкун бўлсам бунинг учун ҳеч кимнинг айби йўқлигини ўйлаб, табассум қилиш кераклигини ўргандим.
* Жасурликни, ҳатто журъат тополмасам жасоратлидек ҳаракат қилишни ўргандим. Булар орасидаги фарқни ҳеч кимсага сездирмаслик ўз қўлимда.
* Норозилигим фақат ўн беш дақиқа давом этишини, ундан кейин албатта нималарнидир билишим керак бўлишини ўргандим.
* Ҳеч ким сир сақлаёлмаслигини ўргандим. Чунки ниманидир эшитган инсон албатта бу ҳақида кимгадир айтишни истайди.
* Жавобини билмаганим ва амин бўлмаганим масалаларда “Билмайман” дейишнинг ниҳоятда фойдали эканини ўргандим.
* Оғзим юмилганида хатоларим кўпаймаслигини ўргандим!
* Муваффақият лифт эмаслигини, уни қўлга киритиш учун кўтарилишни ўргандим.
* Атрофдаги инсонларнинг менга фақат ўз изнимга кўра муомала қилишларини ўргандим.
* Қизғончиқлик, ҳасад бахтиёрликнинг душмани эканини, бахтли бўлиш учун атрофингдагиларга ишониш охири кўринмас синиқликка гирифтор қилишини ўргандим.
* Одам ўзидан кўра омадсиз кишини кўрганда омадидан, бахтсиз инсонларни кўрганда бахтиёрлигидан гапирмаслигини ўргандим.
* Бошқаларни менсимай, изтироб берадиган, кўнглини оғритадиган кимсалар аслида кучсиз ва ожиз эканлигини, муҳаббатни, севишни фақат кучли инсонлар билишини ўргандим.
* Одамлардан хафа бўлмайман. Чунки ҳаётида хатолари, муаммолари, бахтсизликлари бўлган кишилар атрофидагиларни ҳам ўзидай бўлишини ўргандим.
* “Мен қандай қилиб бу хатоликка йўл қўйдим?” дейиш ўрнига, энг мукаммал ўйлайдиган кишилар ҳам хато қилишини, муҳими хатолардан сабоқ олиш ва улардан камроқ зарар кўришни ўргандим...
* Ҳаётдаги энг аҳамиятли ечим — ниманинг муҳим эканини англаш ва бошқасини орқага ташлаш эканлигини ўргандим.
* Мени танқид қиладиган, мени таҳлил қиладиган, ақл ўргатишга уринадиганларга жавоб бермасликни ўргандим. Чунки бу тортишув ҳеч қачон тугамайди.
* Фақат сабоқ олиш учун орқамга қарашни, ечим учун, ёрдам истаб эмас, фақат баланд товушда ўйлай толиш учун муаммоимни кимгадир айтишни ўргандим.
* Имконсиз, бўлиши мумкин бўлмаган нарсанинг ўзи йўқлигини, қатъий истак чорасиз туюлган ҳар бир эшикка чора дейилган калит бўлишини, ҳақиқий кураш — ғалаба қозониш учун кичик муваффақиятларни йўқотмасликни ўргандим.
* Вақт ва сўзни эътибор билан сарфлашни ўргандим. Чунки уларни қайтариб ололмайман.
* Қанчалик ҳаракат қилмай, айримлар ўзини бахтсиз ҳис қилиш учун сабаб топа олишини ўргандим. Энди кимнидир бахтли қилишга уринмайман.
* Одамларнинг мен ҳақимдаги фикри эмас, ўзим ҳақимда қандай ўйлашим аҳамиятли эканини ўргандим. Бошқаларнинг фикри билан ўзимни айбдор ҳис қилмайман.
* Кечириш ва унутиш. Агар инсон кучли бўлса ўзига қилинган ноҳақликларни унутиши ва кечиришини, гина-адоват қалбдан хотиржамликни йўқотишини ўргандим.
* Қаерда, қандай шароитда бўлмасин, яшайдиган жойимни гўзал ва обод қилишни ўргандим...
* Ҳар доим “Мен тўғриман, мен ҳақиқатни айтаман, сен бошқачасан!” деганларга ишонмасликни ўргандим.
* Аҳвол қанчалик ваҳимали бўлса-да, совуққонликни йўқотмасликни, табассум қилишни, ҳамма нарсанинг негатив ва ёмон жиҳатини кўрадиганлардан узоқлашишни ўргандим.
* Жаҳлимни чиқарган инсонга жавоб беришдан аввал ўн сония ўйлашни, нафас олиб ўзимни тинчлантиришни ўргандим.
* Бугунги ҳар бир қайғуим, ҳар изтиробим эртанги бахтимга жой ҳозирлаётганини ўргандим.
* Бажаришим керак бўлган ишлардан асло воз кечмасликни, рўёлар баъзида кўзга кўринадиган ҳақиқатлардан кучли бўлишини ва бунга ишониш муваффақиятга олиб борувчи энг қисқа йўл эканлигини ўргандим.
* “Йўқотадиган нимам бор?” дейиш ўрнига, “Қўлга киритишим керак бўлган кўп нарса бор!” дейишни ўргандим.
* Ҳаётни керагидан ортиқ жиддий қабул қилмасликни ўргандим.
* Энг муҳими ўз ўзимга кулишни, ўзим билан хушчақчақлигимни ва ўзимни севишни ўргандим.

Манба: Azon.uz “Замин” янгиликларини “Инстаграм”да кузатиб боринг