Foto: videolavhadan skrinshot
Feysbukdagi «Xalq bilan muloqot» guruhiga ikki qizi va rafiqasi «Iyegova shohidlari» sektasi a’zosiga aylanganidan iztirob chekayotgan inson haqida maqola joylashtirildi.
**ОГОҲ БЎЛИНГ !!! ** # **ИЗТИРОБ ИСКАНЖАСИДА...** ***(воқеа Оҳангарон, Олмалиқ, Пискент туманларида содир бўлган)*** Дастлаб бу одам билан учрашишни истамадим. Ич-ичимда сесканиш, қандайдир нафрат ҳисси пайдо бўлди. Баъзида кўнглингни аягинг, жирканч мавзулардан узоқда тутгинг келади. Лекин, бирибир қизиқиш устун келди ва... ... белгиланган вақти-соатида у билан кўришдим. Қаршимда инсон эмас, изтироб турар эди. Агар мендан изтиробнинг тасвирини сўрасалар, мен сира иккиланмай, бу одамни кўрсатар эдим. Унинг туриш-турмуши, шўр тақдири, бугуни ва эртаси ҳам, афсуслар бўлсинки, изтиробга қорилган. У – қалбини ётларга сотган жон-жигаргўшалари билан яшашга мажбур. Унинг исми – Нуриддин. Исмининг маъносини секин сўрайман суҳбатни бошлаш учун. “Диннинг нури”, дейди у синиқ жилмайиб. Сукунат. Сўзсизлик. Кўзларда қотиб қолган мунг ва маъносиз қарашлар... ***** Ўрта Чирчиқ туманида туғилган, бугунги кунда Олмалиқ шаҳрида меҳнат қилаётган Нуриддин аканинг икки қизи ва хотини бугунги кунда “Иегова шоҳидлари” сектаси аъзоси. Улар секта аъзоларининг ҳафталик йиғинларига мунтазам қатнайди. Хуллас, бир оила кўз ўнгимизда пароканда бўлиб кетаяпти... Бундан ўн беш йилча муқаддам Нуриддин аканинг қизи Ирода Оҳангарон туманидаги касб-ҳунар коллежларидан бирига ўқиш учун келади. Оҳангаронда яшовчи холаси Сайёранинг уйида яшай бошлайди. Нутқида туғма нуқсони бўлган бу қиз ёшлигидан алланечук шикаста табиатли бўлиб улғайган эди. Айниқса, ота бу қизини бошқача яхши кўрарди. У чучукланиб сўзлаганда отанинг кўзларида беихтиёр ёш қалқирди. Бироқ, найласинки, тақдир ота ва қизнинг беғубор меҳр ришталарига раҳна солди. Аллақачон миссионерлар тўрига илинган хола секин-аста Иродани ҳам йўлдан ура бошлайди. Эътибор ва меҳрга илҳақ, соддадил қиз ҳам қай бир қора кунда қалбини, эътиқодини арзонга сотганини билмай қолади. Бу даврда у холасининг таъсирида “Иегова”чиларнинг таъсирига чуқурроқ тушиб, ўзининг ортидан ўқишга келган синглисига ҳам “касал”ни юқтиради. Бир ўғил, икки қиз, ота – маданият ходими, она – адабиёт ўқитувчиси. Мундоқ олганда бахтиёр ва бекаму кўст, аҳил-иноқ яшашга лойиқ ажойиб хонадон кўз олдингизга келди, шундай эмасми? Ваҳоланки, бу вазиятда икки қизга қўшилиб, она ҳам тез орада эътиқодини ўзгартиради. Бир оилада уч киши яширин равишда Чирчиқ шаҳридаги маслакдошлари олдига муртадликдан дарс олгани қатнай бошлайдилар. “Худо битта! Лекин...” – ҳаммаси мана шундан бошланган. “Иегова”чилар яккахудоликни инкор этмаган ҳолда, бахтга муштоқ инсоннинг жорий кайфиятидан фойдаланиб қолишга уринишган. Сен бахтли бўласан, сенинг камчилигинг эътиқодингдадир, сен уни ўзгартир, сен бизга қўшил қабилида суҳбатлар бўлган. Қарабсизки, ота ўз уйида бўлган воқеадан хабар топганда, ғишт аллақачон қолипдан кўчган эди. Исмлар баъзида тескари маъно ташийди. Қарангки, оиланинг боши, тўнғичи бўлган Ирода иродасизлик қилди, унинг ортидан синглиси Зиёда бу ақлсизликни янада зиёда қилди, уларнинг онаси – Муқаддас оила аталмиш муқаддас қўрғонга раҳна солди, болаларини жирканч йўлдан қайтариш, тўғри йўл кўрсатиш ўрнига ўзи ҳам бу ишга бош қўшди... Бугун Нуриддин ака уйда таомдан сўнг фотиҳа ўқиганда унга қўшилиб дуо қилмайди ҳеч ким. Отасига меҳрибон қизларнинг кўзида, шуурида ётсираш, тушунарсиз бир жарлик бор. Нуриддин аканинг айтишича, у қизларини урган, сўккан, қўлдан келганча бу йўлдан қайтаришга уринган. Бош олиб аллақаёқларга чиқиб кетмоқчи бўлган. Лекин, ҳар сафар оталик меҳри, соддадил ва ишонувчан қизларини ўзи мансуб бир маданиятга, муқаддас ислом динига қайтармагунча уларни ташлаб кетишни, бошқача айтганда, енгилишни истамаган, холос. Аммо, бу одам даъватчиларнинг, миссионерларнинг профессионал ва гўзал ёлғонлар устига қурилган баландпарвоз нутқларига, чорловларига қарши курашишда ожиз келди. У бугун тирик изтиробга айланиб, кўзларида мунг қотиб қолган. У чора истаб, жамиятдан ёрдам кутаяпти. У бундай жирканч ва катта маҳорат билан тўқилган ёлғонга қарши курашда бир ўзи ҳеч нима қилолмаслигини, фожеа фақат ўзига тааллуқли эмас, барчамизга алоқадор эканлигини таъкидлаяпти, фарёд қилаяпти. Шу ўринда савол туғиладики, **“Иегова шоҳидлари” қандай жамоат? Уларнинг туриш-турмуши, амал қиладиган удумлари нечук?** Марҳамат, бу тўданинг қатъий амал қилиши керак бўлган қоидалари, одатлари билан танишинг. Улар бир-бирига қон; туғилган кун, миллий байрамлар ва бошка қадриятларни тан олмайди (фақат Исо пайғамбарнинг вафот этган кунини нишонлайди); сиёсий жараёнларда қатнашмайди (сайлов, референдум, партиялар фаолияти ва ҳоказо); ўз аъзоларини ҳуқуқ-тартибот идоралари вакиллари билан тўқнашувларга тайёрлайди. Алалоқибат, ўз тартиботлари негизида давлат қуришни мақсад қилади; ўз ғояларига мос келмаса, маҳаллий қонунларни тан олмайди; ўғилларин армияга юбормайди; қариндошлари, ҳатто фарзандлари, ота-она, опа-сингил ва оға-инилари ўзга динга эътиқод қилса, улар билан гаплашмасликка интилади; фарзандларига ўрта маълумот бериш билан чекланади, олий таълимга яқинлаштирмайди. Хуллас, шунақа гаплар. Бир сўз билан айтганда, нофаол, давлатдан норози, ўзидан бошқани тан олмайдиган қатлам секин-асталик билан шакллантирилади. Сиз нима дейсиз? Бу оиланинг фожеасига сиз-у бизнинг қандай дахлимиз бор?.. Бугун устомон даъватчилар тўрига илинган фарзандларини уларнинг чангалидан қутқаришни ўйлаб эзилаётган бечора ота жамиятга юзланиб, савол ташлаяпти: “Хўш, бу изтироб исканжасидан полапонларимни, оиламни қутқара оламанми?...” деяпти у. Энг ёмон касал – ўз касаллигини билмаган касал, дейдилар. Иродани ҳам, Зиёдани ҳам, Муқаддас опани ҳам умрининг қайсидир бекатларида бир чимдим меҳрга муштоқ турганда нокаслар йўлдан оздирдилар. Меҳр қаҳатми шунча, эй одамлар? Нега биз бунчалар тубанлашиб кетаяпмиз? Бугун ҳам қаерлардадир яна Иродалар, Зиёдалар, Муқаддаслар ўз оиласи бошига тушажак муқаррар кулфатларни сезмай, чуқур ҳис қилмай миссионерлар ортидан эргашаётган бўлса-чи?.. Бу дардга недир даво борми ўзи?.. **Илова:** Охирги саволга жавобингиз борлиги, оғзингизни тўлдириб “Бор!” дея айтганингиз аниқ. Лекин яна бир карра яхшилаб ўйлаб кўринг, мулоҳаза қилинг, огоҳ бўлинг! Қачонки, ён-веримизга эътиборсиз бўлганимизда, ғафлат босиб, ўз тоғорамиздан нарини ўйламай қўйганимизда фожеа эшигимизни тақиллатишни бошлайди. Унутманг, *“Боланинг бўш вақти – душманнинг иш вақти!”...* **oltin_voha**
Опубликовано Mansur Abdusattorov Вторник, 21 мая 2019 г.
Dastlab bu odam bilan uchrashishni istamadim. Ich-ichimda seskanish, qandaydir nafrat hissi paydo bo‘ldi. Ba’zida ko‘nglingni ayaging, jirkanch mavzulardan uzoqda tutging keladi. Lekin, biribir qiziqish ustun keldi va... belgilangan vaqti-soatida u bilan ko‘rishdim.
Qarshimda inson emas, iztirob turar edi. Agar mendan iztirobning tasvirini so‘rasalar, men sira ikkilanmay, bu odamni ko‘rsatar edim. Uning turish-turmushi, sho‘r taqdiri, buguni va ertasi ham, afsuslar bo‘lsinki, iztirobga qorilgan. U – qalbini yotlarga sotgan jon-jigargo‘shalari bilan yashashga majbur.
Uning ismi – Nuriddin. Ismining ma’nosini sekin so‘rayman suhbatni boshlash uchun. «Dinning nuri», deydi u siniq jilmayib. Sukunat. So‘zsizlik. Ko‘zlarda qotib qolgan mung va ma’nosiz qarashlar...
***
O‘rta Chirchiq tumanida tug‘ilgan, bugungi kunda Olmaliq shahrida mehnat qilayotgan Nuriddin akaning ikki qizi va xotini bugungi kunda «Iyegova shohidlari» sektasi a’zosi. Ular sekta a’zolarining haftalik yig‘inlariga muntazam qatnaydi. Xullas, bir oila ko‘z o‘ngimizda parokanda bo‘lib ketayapti...
Bundan o‘n besh yilcha muqaddam Nuriddin akaning qizi Iroda Ohangaron tumanidagi kasb-hunar kollejlaridan biriga o‘qish uchun keladi. Ohangaronda yashovchi xolasi Sayyoraning uyida yashay boshlaydi. Nutqida tug‘ma nuqsoni bo‘lgan bu qiz yoshligidan allanechuk shikasta tabiatli bo‘lib ulg‘aygan edi. Ayniqsa, ota bu qizini boshqacha yaxshi ko‘rardi. U chuchuklanib so‘zlaganda otaning ko‘zlarida beixtiyor yosh qalqirdi.
Biroq, naylasinki, taqdir ota va qizning beg‘ubor mehr rishtalariga rahna soldi. Allaqachon missionerlar to‘riga ilingan xola sekin-asta Irodani ham yo‘ldan ura boshlaydi. E’tibor va mehrga ilhaq, soddadil qiz ham qay bir qora kunda qalbini, e’tiqodini arzonga sotganini bilmay qoladi. Bu davrda u xolasining ta’sirida «Iyegova»chilarning ta’siriga chuqurroq tushib, o‘zining ortidan o‘qishga kelgan singlisiga ham «kasal»ni yuqtiradi.
Bir o‘g‘il, ikki qiz, ota – madaniyat xodimi, ona – adabiyot o‘qituvchisi. Mundoq olganda baxtiyor va bekamu ko‘st, ahil-inoq yashashga loyiq ajoyib xonadon ko‘z oldingizga keldi, shunday emasmi?
Vaholanki, bu vaziyatda ikki qizga qo‘shilib, ona ham tez orada e’tiqodini o‘zgartiradi. Bir oilada uch kishi yashirin ravishda Chirchiq shahridagi maslakdoshlari oldiga murtadlikdan dars olgani qatnay boshlaydilar.
«Xudo bitta! Lekin...» – hammasi mana shundan boshlangan. «Iyegova»chilar yakkaxudolikni inkor etmagan holda, baxtga mushtoq insonning joriy kayfiyatidan foydalanib qolishga urinishgan. Sen baxtli bo‘lasan, sening kamchiliging e’tiqodingdadir, sen uni o‘zgartir, sen bizga qo‘shil qabilida suhbatlar bo‘lgan. Qarabsizki, ota o‘z uyida bo‘lgan voqeadan xabar topganda, g‘isht allaqachon qolipdan ko‘chgan edi.
Ismlar ba’zida teskari ma’no tashiydi. Qarangki, oilaning boshi, to‘ng‘ichi bo‘lgan Iroda irodasizlik qildi, uning ortidan singlisi Ziyoda bu aqlsizlikni yanada ziyoda qildi, ularning onasi – Muqaddas oila atalmish muqaddas qo‘rg‘onga rahna soldi, bolalarini jirkanch yo‘ldan qaytarish, to‘g‘ri yo‘l ko‘rsatish o‘rniga o‘zi ham bu ishga bosh qo‘shdi...
Bugun Nuriddin aka uyda taomdan so‘ng fotiha o‘qiganda unga qo‘shilib duo qilmaydi hech kim. Otasiga mehribon qizlarning ko‘zida, shuurida yotsirash, tushunarsiz bir jarlik bor.
Nuriddin akaning aytishicha, u qizlarini urgan, so‘kkan, qo‘ldan kelgancha bu yo‘ldan qaytarishga uringan. Bosh olib allaqayoqlarga chiqib ketmoqchi bo‘lgan. Lekin, har safar otalik mehri, soddadil va ishonuvchan qizlarini o‘zi mansub bir madaniyatga, muqaddas islom diniga qaytarmaguncha ularni tashlab ketishni, boshqacha aytganda, yengilishni istamagan, xolos. Ammo, bu odam da’vatchilarning, missionerlarning professional va go‘zal yolg‘onlar ustiga qurilgan balandparvoz nutqlariga, chorlovlariga qarshi kurashishda ojiz keldi.
U bugun tirik iztirobga aylanib, ko‘zlarida mung qotib qolgan. U chora istab, jamiyatdan yordam kutayapti. U bunday jirkanch va katta mahorat bilan to‘qilgan yolg‘onga qarshi kurashda bir o‘zi hech nima qilolmasligini, fojea faqat o‘ziga taalluqli emas, barchamizga aloqador ekanligini ta’kidlayapti, faryod qilayapti.
Shu o‘rinda savol tug‘iladiki, «Iyegova shohidlari» qanday jamoat? Ularning turish-turmushi, amal qiladigan udumlari nechuk?
Marhamat, bu to‘daning qat’iy amal qilishi kerak bo‘lgan qoidalari, odatlari bilan tanishing. Ular bir-biriga qon; tug‘ilgan kun, milliy bayramlar va boshqa qadriyatlarni tan olmaydi (faqat Iso payg‘ambarning vafot etgan kunini nishonlaydi); siyosiy jarayonlarda qatnashmaydi (saylov, referendum, partiyalar faoliyati va hokazo); o‘z a’zolarini huquq-tartibot idoralari vakillari bilan to‘qnashuvlarga tayyorlaydi.
Alaloqibat, o‘z tartibotlari negizida davlat qurishni maqsad qiladi; o‘z g‘oyalariga mos kelmasa, mahalliy qonunlarni tan olmaydi; o‘g‘illarin armiyaga yubormaydi; qarindoshlari, hatto farzandlari, ota-ona, opa-singil va og‘a-inilari o‘zga dinga e’tiqod qilsa, ular bilan gaplashmaslikka intiladi; farzandlariga o‘rta ma’lumot berish bilan cheklanadi, oliy ta’limga yaqinlashtirmaydi.
Xullas, shunaqa gaplar. Bir so‘z bilan aytganda, nofaol, davlatdan norozi, o‘zidan boshqani tan olmaydigan qatlam sekin-astalik bilan shakllantiriladi.
Siz nima deysiz? Bu oilaning fojiasiga siz-u bizning qanday daxlimiz bor?..
Bugun ustomon da’vatchilar to‘riga ilingan farzandlarini ularning changalidan qutqarishni o‘ylab ezilayotgan bechora ota jamiyatga yuzlanib, savol tashlayapti: «Xo‘sh, bu iztirob iskanjasidan polaponlarimni, oilamni qutqara olamanmi?..» deyapti u.
Eng yomon kasal – o‘z kasalligini bilmagan kasal, deydilar. Irodani ham, Ziyodani ham, Muqaddas opani ham umrining qaysidir bekatlarida bir chimdim mehrga mushtoq turganda nokaslar yo‘ldan ozdirdilar.
Mehr qahatmi shuncha, ey odamlar? Nega biz bunchalar tubanlashib ketayapmiz? Bugun ham qayerlardadir yana Irodalar, Ziyodalar, Muqaddaslar o‘z oilasi boshiga tushajak muqarrar kulfatlarni sezmay, chuqur his qilmay missionerlar ortidan ergashayotgan bo‘lsa-chi?..
Bu dardga nedir davo bormi o‘zi?..
Ilova: Oxirgi savolga javobingiz borligi, og‘zingizni to‘ldirib «Bor!» deya aytganingiz aniq. Lekin yana bir karra yaxshilab o‘ylab ko‘ring, mulohaza qiling, ogoh bo‘ling! Qachonki, yon-verimizga e’tiborsiz bo‘lganimizda, g‘aflat bosib, o‘z tog‘oramizdan narini o‘ylamay qo‘yganimizda fojia eshigimizni taqillatishni boshlaydi. Unutmang, «Bolaning bo‘sh vaqti – dushmanning ish vaqti!»... “Zamin” yangiliklarini “Youtube”da kuzatib boring
