
Озарбайжон санъатида ўзига хос овоз, образ ва туйғулар билан танилган Роза Зергерли яқинда Тошкент шаҳридаги "Халқлар дўстлиги" санъат саройида чиқиш қилиб, саҳнадан кетишга қарор қилганини, аммо “Истедим” қўшиғи туфайли қайта ижодга қайтганини очиқ билдирди.
“Истедим” — қалбни тетиклантирган илоҳий зарба
Зергерли интервьюсида шундай деди:
“Мен бу қўшиқни тайёрлаб, уни юрагимда сақлаб қўймоқчи эдим. Аммо қизим менга шундай деди: 'Она, бу қўшиқ сизни бутун дунёга танитади. Бундан халқ ҳам баҳраманд бўлсин'. Шунда мен уқдим — бу қўшиқ на фақат мен учун, балки минглаб юраклар учун айтилган эди.”
Қўшиқ матни – севги, қийинчилик ва сабр ҳақида
Қўшиқ сўзларида чин қалб туйғулари, интизорлик, муҳаббатга муҳтожлик ва умиднинг охирги чироғи акс этган. Ундаги ҳар бир сатр одамга қалбдан айтилаётгандек:
"Мен фақат сенинг эътиборингни хоҳладим.
Мен сен томонидан севилишни истадим ва доимо сени кутдим.
Мен сенинг муҳаббатингга муҳтож эдим. Агар сенгина билсанг эди.
Агар сен менга келсанг, мен ҳеч бўлмаганда сенинг ҳидингни ҳис қилсам етар эди.
Мен сенга ҳаммасини бердим — ҳаётимни, вақтимни ва ҳатто қалбим калитларини.
Мен сен томонидан севилишни хоҳладим. Доимо сени кутдим ва йўлга қарадим.
Менга сенинг муҳаббатинг керак эди. Агар сенгина билсанг эди.
Мен сен менга келишингни орзу қилардим. Мен суянардим, фақат сенинг ҳидингни ҳис қилишни истардим.
Ҳар сафар йўлга қараганимда,
Мeнга сен кўринадигандек бўлади, лекин кейин сенинг образинг ғойиб бўлади.
Севилишингни билиш муҳим.
Лекин сен менга етиб келгунча сенинг “роза”инг солғинлашади.
Бизга фақат битта ҳаёт берилган, нега уни азоблаш керак.
Сенга руҳини совға қилган инсонни сен қандай қилиб синдирдинг?
Мен ҳисларимни бўғишга уриняпман, лекин улар барибир менда яшайди.
Агар сен билсанг эди, севиш қанчалик оғир эканини, сенга теголмасдан туриб.
Мен фақат сенинг эътиборингни истадим.
Мен сен томонидан севилишни хоҳладим ва сени доим кутдим.
Мен сенинг муҳаббатингга муҳтож эдим. Сен бундан хабардор бўлишингни истардим.
Агар сен менга келсанг, агар мен сенинг ҳидингни ҳис қилолсам.
Мен сенга ҳаммасини бердим — ҳаётимни, вақтимни ва ҳатто қалбим калитларини.
Мен сенинг севгингни хоҳладим. Доимо сени кутдим, йўлга тикилиб.
Мен сенинг муҳаббатингга муҳтож эдим. Агар сенгина кўра олсанг эди.
Агар сен менга келишинг мумкин бўлса, мен фақат сенинг ҳидингни ҳис қилишни хоҳлардим."
Мухлислар таъбирича, бу қўшиқ ҳар бир севган инсоннинг юрагидаги сирларни гўё юзаларга олиб чиқади.
Саҳнага қайтиш – ички овозга қулоқ тутиш
Зергерлининг сўзларига кўра, у нафақат ижоддан, балки ҳаётнинг ўзида ҳам сукутга чўмаётган эди. Лекин “Истедим” ундаги илҳомни уйғотди:
“Бу қўшиқ мени тўхтаб қолишдан сақлаб қолди. Мени қайта саҳнага, инсонлар юрагига етаклади.”
Қўшиқ шунчаки куй эмас — бу хат, илтимос ва оҳи
“Истедим” — бу Роза Зергерли учун нафақат мусиқий ижод, балки бир умрлик ҳис-туйғуларнинг ифодаси. Бу сатрларда у нафақат севгига зарур бўлган аёл, балки энг ҳақиқий инсон сифатида намоён бўлади.
Сиз нима деб ўйлайсиз — “Истедим” қўшиғи сизнинг ҳам юрагингиздаги қандайдир ҳассос туйғуларга теги олдими? Роза Зергерлининг саҳнага қайтиши қандай баҳолайсиз? «Замин»ни Telegram’да ўқинг!
Ctrl
Enter
Хато топдИнгизми
Иборани ажратиб Ctrl+Enter тугмасини босингМавзуга оид янгиликлар