Виктор Осимхен 75 миллион евро туради. Адемола Лукман А Сериясида ўйнайди.
Вилфред Ндиди ва Алекс Ивоби ўз клубларини елкасида олиб юради. Аммо бу юлдузлар яна бир бор жаҳон чемпионатини уйда томоша қилишларига тўғри келади.
Иккинчи марта кетма-кет. Сабаби?
Нигерия пенальтилар сериясида ДР Конго жамоасига мағлуб бўлди. Қизиғи шундаки, рақиб жамоанинг захира ўриндиғидаги бир киши пенальтилар пайтида «сеҳр» билан шуғулланганини айтишмоқда.
Бу ҳазил эмас. Нигерия терма жамоаси бош мураббийи Эрик Шелл ўйиндан сўнг ESPN нашрига берган интервьюсида рақиб ўриндиғидан бир шахс пенальтилар пайтида қўлларини силкитиб, сув сепиб ва қандайдир маросимларни ўтказганини айтди.
Мураббий бу ҳолатдан шунчалик ғазабландики, рақиб штаби билан жанжал чиқишига оз қолди. Натижада Нигерия уч марта пенальти ўтказиб юборди, ДР Конго эса тўрт марта аниқ зарба йўллади.
4:3 ҳисобидаги мағлубият Нигерия юлдузларининг жаҳон чемпионати орзуларини Работда чиппакка чиқарди. Шеллнинг таъкидлашича, бунга «сеҳр» сабаб бўлган.
Аммо воқеалар ривожини кўриб чиқсак, аслида бошқа муаммолар мавжуд эди. Ўйин олдидан Нигерия футбол федерацияси ўйинчиларга маош тўлай олмади ва бунинг оқибатида жамоа машғулотларни бойкот қилди.
Ички низолар ва норозилик кайфияти билан ҳал қилувчи ўйинга чиққан жамоа психологик жиҳатдан заифлашган эди. ДР Конго эса аксинча, катта мотивация билан ўйинга тайёрланди.
Уларнинг футбол федерацияси жамоа аъзоларига жаҳон чемпионатига чиқиш учун ҳар бир футболчига миллион доллар мукофот ваъда қилган. Бу мамлакат сўнгги марта 1974 йилда мундиалда ўйнаган ва ярим асрлик танаффусдан кейин қайтиш имконияти уларга қўшимча куч бағишлади.
Бундан ташқари, улар ярим финалда Камерунни қўшимча дақиқаларда урилган гол билан мағлуб этишди. Мотивация ва ишончнинг натижаси сифатида улар Работда ғалаба қозонишди.
Шелл эса журналистларга «сеҳр» ҳақида гапириб, рақиб захира ўриндиғидаги шахснинг ҳаракатларини кўрсатди. Бироқ бу баҳоналар учта пенальти йўқотилиши ёки Виктор Осимхендек юлдузнинг ҳал қилувчи голни ура олмаслигини тушунтириб бера олмайди.
Африкалик футболчилар орасида вуду ва сеҳрга бўлган ишонч жуда кучли. Бу туристик фольклор эмас, балки маданиятнинг бир қисми ҳисобланади.
Кўп жамоалар ўзлари билан шаманларни олиб юришади, ҳар хил ритуалларни ўтказишади ва амулетларга ишонишади. Бу эса футболчилар психологиясига таъсир қилади.
Пенальтини амалга ошириш учун майдонга чиққан футболчи рақиб ўриндиғидаги ҳаракатларни кўриб, ўз-ўзидан: «Чиндан ҳам сеҳр ишлаётган бўлса-чи?» деб ўйлайди. Бу бир сониялик шубҳа эса натижада тўпнинг нишондан ўтказиб юборилишига сабаб бўлади.
ДР Конго жамоаси эса бу муваффақият билан интерконтинентал плей-оффга йўл олди. Улар тарихда биринчи марта ярим асрлик танаффусдан кейин жаҳон чемпионатига чиқиш имкониятига эга бўлишди.
Мукофот пуллари, омадга бўлган ишонч ва ритуаллар билан улар орзуларига яқинлашмоқда. Нигерия эса яна бир бор мундиалсиз қолмоқда.
Шелл эса мағлубиятни ички муаммолар ёки юлдузлар босимга дош беролмаганига эмас, балки сеҳрга юкламоқда. Лекин ҳақиқат шуки, агар Нигерия ғалаба қозонганида, ҳеч ким вуду ҳақида гапирмаган бўларди.
Меҳмон гуруҳидаги фойдаланувчилар ушбу мақолага изоҳ қолдира олмайди.
