Bu oltmishlar atrofidagi odamni anchadan beri taniyman. Ko‘rsa o‘zini ko‘rmaganga solib oladi. Men bilan salomlashmaydiyam, gaplashmaydiyam, aniqrog‘i gaplasholmaydi.
Chunki...
U odam bilan birinchi marta tanishganimizga yigirma besh yillardan o‘tdi-yov. U vaqtda talaba edim. Soddagina. Shaharlararo avtobusga chiqdim, o‘qishga ketyapman, yonimga qirq yoshlar chamasidagi bitta “aka” joylashdi. Avtobus yo‘lga tushganda salom-alikni yig‘ishtirib birdaniga “tomdan tarasha tushirdi” u “aka”:
- Namoz o‘qiysanmi?, - dedi boshimdagi do‘ppim, jiddiyroq kiyingan kiyimlarimga qarab, ensasi qotib.
- Ha, - dedim qisqa qilib. Shu muomalasining o‘zidayoq “ha, senimi!?” deb qo‘ygandim. Qiliqlari g‘ashimga tega boshladi. Chunki u odam o‘z fahmida “zamondan orqada qolgan” bilan ketardi…
- Senlarda ayollar yetti qavat paxsani ichida o‘ltiradida-a?, - dedi kulib. Javobga hojat yo‘q edi. Masharabozlikni davom ettirdi:
- Yetti qavat paranji ham degin?, - dedi yana ishshayib. Indamadim. Keyin o‘zicha kuyungannamo bo‘lib:
- Menga qaragin, nega shunaqasanlar-a? Yurmaysanmi mazza qilib, hayotdan bahra olmaysanmi!? Ich, kayf qil, mazza qil, o‘yna, kul, qizlar bilan yur, - deb allanimalarni rosa gapirdi. Meni birinchi “tugilgan mushtim” siqilgancha turgandi.
- Aka, qayerda ishlaysiz?, - dedim bir oz sayragandan keyin, mavzuni qayoqqa olib ketayotganligimni sezib qolmasligi uchun.
- Fabrikada.
- Ayolingiz-chi?
- U ham, axir bizda ayollar sizlardagi haligiday, paxsa ichida o‘ltirishmaydi-ku!, - dedi yana iljayib, qo‘llarini girra qilib aylantirib.
- O‘zingiz aytganingizday, qizlar bilan yurarsiz?, - dedim.
- Albatta-da! Nega yurmay!?, - dedi ko‘zlari charaqlab.
- Ayolingiz bilib qolmaydimi? Axir bitta fabrikada ishlarkansiz, - dedim.
- Nimalar deyapsan? Men aqlli odamman, hammasining rejasini tuzib qo‘yganman. Oshqovoqmidim!? Atayi smenamizni boshqa-boshqa olib yuraman, - dedi mamnun bo‘lib, og‘zining tanobi qochib.
- Men unga aytarmidim, yo bildirarmidim? O‘zim bilib ishimni qilib yuraveramanda! Bilib o‘ltiribdimi!?, - dedi davomida kulib.
- U-chi, u?, - dedim.
- Nima “U”?, - dedi tushunmay.
- U ham aytarmidi, yo bildirarmidi? Bilib ishini qilib yuraveradi-da! Bilib o‘ltiribsizmi? Axir smenasini boshqa qilgan o‘zingizku?!, - dedim kulib…
Gap uzilib, hangoma buzildi. Suhbatimizga nuqta qo‘ydik. To manzilimizga yetgunga qadar u odam yuzini men tomonga burolmadi. Shu-shu, hali gaplasholmaymiz…
Meni ko‘rsa, ko‘rmaganday o‘tib ketadi...
Salim AYYUBIY
Manba: Azon.uz “Zamin” yangiliklarini “Twitter”da kuzatib boring
Ctrl
Enter
Xato topdIngizmi?
Iborani ajratib Ctrl+Enter tugmasini bosingMavzuga oid yangiliklar
Germaniyada maktab o‘quvchilari ommaviy ravishda islom dinini qabul qilmoqda
Rossiya dunyodagi birinchi vodorod yoqilg‘ili avtomobilni taqdim etdi
Amerikalik olimlar barcha uchun birdek foydali jismoniy faollik turini aniqladi
Piyoda yurish va bog‘dorchilik bilan shug‘ullanish depressiyaga chalinishni 23 foizga kamaytiradi
“Tolibon” Afg‘onistonning Xost viloyatida besh nafar fuqaroni qamchi bilan jazoladi
Zoir Mirzayev “Telefonsiz maktab”ga 300 mln so‘m mukofot berdi
AQSHning G‘azodagi siyosatidan norozi Davlat departamenti rasmiysi iste’foga chiqdi
Velosipedda sayr qilish uchun 3 sabab: yoshartiradi, ozdiradi va umrni uzaytiradi