Birovlarga qilgan yaxshiligingiz, albatta o‘zingizga qaytishi haqidagi oddiy haqiqat

Ko‘p hollarda menga kundalik hayotimizda oddiygina xushmuomila bo‘lish uchun ham vaqtimiz yetmayotgandek tuyiladi. Mening nazarimda, yonimizdan o‘tayotgan notanish insonlar uchun qilingan kichkik-kichik xayrli ishlarimizdan yig‘ilib dunyoni o‘zgartirishga, uni yaxshiroq, yanada go‘zalroq qilishga qodir bo‘lgan ulkan ezguliklar yuzaga keladi.

Agar ta’bir joiz bo‘lsa, men sizga kundalik hayotimizdagi ozgina iliqlik, samimiyat va mehrning har birimiz uchun naqadar muhim ekanligini eslatmoqchiman.

Kunlardan bir kuni yosh bir ayolning uyida kaktus gulladi. Holbuki, u xuddi badqovoq va dag‘al hovli qorovuli kabi 4 yildan beri deraza tokchasida serrayib turar edi, kutilmaganda yoqimli voqea sodir bo‘ldi. Negadir meni yovuz, bag‘ri tosh va yaramas deb hisoblashadi, — deb o‘yladi ayol. Buning hammasi bekor gap, bag‘ritosh va razil odamlarning kaktuslari hech qachon gullamaydi.

U gullagan kaktus haqidagi shirin xayollar bilan ketayotib, metroda ezma bir erkakning oyog‘ini bosib oldi. Erkakning tanbehiga javoban u odatdagidek: ”Agar siz shunchalik nozik to‘ra bo‘lsangiz, u holda taksida yuring!” deb baqirmasdan, — yoqimli jilmaydi: — Iltimos mendan achchiqlanmang, ushlab turish uchun tutqich yo‘q ekan, agar hohlasangiz – marhamat siz ham mening oyog‘imni bosa qoling shunda oramiz ochiq bo‘ladi.

Ayolning qilig‘ini boplab jazolamoqchi bo‘lgan erkak uning gaplaridan shoshib qoldi va hechqisi yo‘q deganday kulib qo‘ydi. U o‘zining bekatida tushib qoldi va gazeta sotib olish barobarida, qaytimni sanab adashgan sotuvchi ayolni esi past sigir deb so‘kish o‘rniga, unga qarab: — Hechqisi yo‘q, yana bir marta sanab ko‘ring, men ham ertalabdan hisob-kitobda adashaman – dedi.

Bunday javobni kutmagan sotuvchi ayolning ko‘ngli erib ketdi va doimiy xaridor, uning ustiga vaqtli matbuot o‘qishni yaxshi ko‘radigan, biroq har kuni bittagina arzon gazeta xarid qiluvchi – nafaqaxurga ikkita eski jurnalni hamda butun boshli bir taxlam eski gazetalarni berib yubordi.

Mamnun bo‘lgan erkak bir quchoq gazeta va jurnallar bilan uyiga qaytdi. Yuqori qavatda yashovchi qo‘shni ayolni uchratib, u bilan har kungi mavzuda janjal ko‘tarmadi: “sizning bolangiz xonada filga o‘xshab yuradi va dam olishimga xalaqt beradi, yaxshiroq tarbiya berish kerak”, deyish o‘rniga unga qarab: — Qizingiz katta bo‘lib qolibdi. Hayronman, u kimga ko‘proq o‘xshaydi sizgami yoki otasigami, lekin aniq bilaman sohibjamol bo‘ladi, mening ko‘zlarim aldamaydi, mana ko‘rasiz.

Qo‘shni ayol bolasini bog‘chaga topshirib, o‘zining ish joyiga ro‘yxatga olish bo‘limiga keldi va kechagi kunga yosh doktor qabuliga yozilgan, ammo bugun kelgan parishonxotir qari xotinga o‘dag‘aylab qichqirish o‘rniga, muloyimlik bilan shunday dedi: — mayli, hechqisi yo‘q xafa bo‘lmang, men ham ba’zan ishlarimni unutib qo‘yaman. Siz bir daqiqa o‘tirib turing, men doktorga kirib aniqlayman, balki u sizni bugun qabul qila olar.

Doktor qabuliga kirgan kampir: kasalligidan tezda forig‘ qiladigan, tez kor qiladigan ammo qimmat bo‘lmagan dorini yozib berishlarini, agar bunday bo‘lmasa eng yuqoriga, hattoki inson huquqlari bo‘yicha Strasburg mahkamasigacha arz qilishini talab qilish o‘rniga, chuqur tin oldi va dedi: — «Albatta mening esim kirdi-chiqdi bo‘lib qolgan, tushunaman, qarilikni davolab bo‘lmaydi, lekin doktor o‘g‘lim ishga kelgandek doim qabulingizga kelib bezor qilganim uchun siz meni kechiring» dedi.

So‘qqabosh doktor esa kechqurun uyiga ketayotib, to‘satdan qari kampirni esladi va unga rahmi keldi. Daf’atan u hayotning o‘tkinchi ekanligi, umrining odatiy yelib yugurishlar bilan o‘tib ketayotganligini o‘ylab qoldi va nogahon yuz bergan ichki hayajon va jo‘shqinlik ta’sirida, eng yaqin supermarket oldida to‘xtadi, bir dasta gul, atirgul kremli tort sotib oldi va butunlay boshqa tomonga qarab ketdi. Uy oldida to‘xtab, uchinchi qavatga ko‘tarildi va eshikni qoqdi.

Salomlashdi va dedi, qarang men bir narsani o‘ylab qoldim, nega endi biz xuddi qumli maydonchada o‘ynayotgan bolalar singari talashib tortishishimiz kerak. Mana men sizga tort xarid qildim, biroq men bilmasdan uning ustiga sumkamni qo‘yibman va u bir oz ezildi. Ammo hechqisi yo‘q deb o‘ylayman chunki bu uning ta’miga ta’sir qilmaydi. Men sizga yana gullar xarid qildim, faqatgina ular ham shu sumka bilan ozgina ezilgan. Balki gullar yana o‘z holiga kelar, nima deysiz?

Albatta o‘z holiga keladi, — javob berdi ayol, biz ularni jonlantiramiz. Menda siz uchun yangilik bor. Siz tasavvur qiling, men bugun ertalab o‘yg‘ondim, derazaga qaradim, ne ko‘z bilan ko‘rayki kaktusim gullabdi. Ko‘rayapsizmi?


Manba: usm.uz “Zamin” yangiliklarini “Vkontakti”da kuzatib boring