— «Oyi, tarvuzni qayerga qo‘yay?»
— «Boshimga qo‘y!» 😅
Yozning qoq qizig‘i, hovlidagi to‘yda musiqa shavq bilan yangraydi. Shu payt sahnaga boshidagi ulkan tarvuzi bilan kirib kelgan ayol atrofdagilarni lahzada zabt etdi. U muvozanatni hayratomuz ravishda ushlab, raqs qadamlarini mayin va ohista bosadi: qo‘llar ohangga ergashadi, boshdagi tarvuz esa go‘yo tarozidagi toshdek qimirlamaydi.
Musiqa sadosi quloqlarda, telefonlar ko‘z oldinda: kimdir videoga oldi, kimdir chapak chalib olqishladi. Bolalarning quvonchi chegara bilmadi: «Opa, yana bir marta!» degan chaqiriqlar ohangga qo‘shilib ketdi. Kimdir raqsga qo‘shildi, kimdir lavhani saqlab qo‘yishga oshiqdi — har kimning yuzida bir xil his: quvonch va hayrat.
Bu manzarada barcha narsa o‘zbekona ruh bilan uyg‘un: mehmondo‘st xonadon ahli, to‘y sadolari yangrayotgan hovli, yoz hidi tuyilgan tarvuz, sho‘x kuy va xalqona yumor. «Tarvuz» — yozning timsoli; «raqs» — quvonchning tili. Ikkalasi qo‘shilganda esa oddiy sahna ham katta bayramga aylanadi.
Ayolning erkin dast-dast harakatlari orasida professionallikka xos mayda detallar bor: qadamning ritm bilan almashishi, yelka qimirlashining o‘lchovi, boshdagi «tosh»ni (tarvuzni) markazda tutish — bularning hammasi mashq va hissiyot talab qiladi. Shuning uchun bunday hunarni uyda takrorlashga shoshilmaslik, xavfsizlikni unutmaslik kerak — quvonch zararsiz bo‘lsin.
Qisqasi, yo‘l-yo‘lakay aytilgan hazil («Boshimga qo‘y!») butun mahallaning kayfiyatiga aylandi. Tarvuzli raqs — bugungi kunning eng shirin videosi, eng samimiy qahqahasi va eng oddiy xushholligi bo‘ldi. Shunday lahzalar ko‘paysin: musiqa taralsin, raqs davom etsin, tabassumlar taralsin!
“Zamin”ni Telegramʻda oʻqing!
— «Boshimga qo‘y!» 😅
Yozning qoq qizig‘i, hovlidagi to‘yda musiqa shavq bilan yangraydi. Shu payt sahnaga boshidagi ulkan tarvuzi bilan kirib kelgan ayol atrofdagilarni lahzada zabt etdi. U muvozanatni hayratomuz ravishda ushlab, raqs qadamlarini mayin va ohista bosadi: qo‘llar ohangga ergashadi, boshdagi tarvuz esa go‘yo tarozidagi toshdek qimirlamaydi.
Musiqa sadosi quloqlarda, telefonlar ko‘z oldinda: kimdir videoga oldi, kimdir chapak chalib olqishladi. Bolalarning quvonchi chegara bilmadi: «Opa, yana bir marta!» degan chaqiriqlar ohangga qo‘shilib ketdi. Kimdir raqsga qo‘shildi, kimdir lavhani saqlab qo‘yishga oshiqdi — har kimning yuzida bir xil his: quvonch va hayrat.
Bu manzarada barcha narsa o‘zbekona ruh bilan uyg‘un: mehmondo‘st xonadon ahli, to‘y sadolari yangrayotgan hovli, yoz hidi tuyilgan tarvuz, sho‘x kuy va xalqona yumor. «Tarvuz» — yozning timsoli; «raqs» — quvonchning tili. Ikkalasi qo‘shilganda esa oddiy sahna ham katta bayramga aylanadi.
Ayolning erkin dast-dast harakatlari orasida professionallikka xos mayda detallar bor: qadamning ritm bilan almashishi, yelka qimirlashining o‘lchovi, boshdagi «tosh»ni (tarvuzni) markazda tutish — bularning hammasi mashq va hissiyot talab qiladi. Shuning uchun bunday hunarni uyda takrorlashga shoshilmaslik, xavfsizlikni unutmaslik kerak — quvonch zararsiz bo‘lsin.
Qisqasi, yo‘l-yo‘lakay aytilgan hazil («Boshimga qo‘y!») butun mahallaning kayfiyatiga aylandi. Tarvuzli raqs — bugungi kunning eng shirin videosi, eng samimiy qahqahasi va eng oddiy xushholligi bo‘ldi. Shunday lahzalar ko‘paysin: musiqa taralsin, raqs davom etsin, tabassumlar taralsin!
Ctrl
Enter
Xato topdIngizmi
Iborani ajratib Ctrl+Enter tugmasini bosing
Mavzuga oid yangiliklar
