Asliga qaytish...

«O‘shanda erim hech kutmagan savolimni bergandi:

— Nega tashlab ketmaysan?

Men allaqachon bu odamga ko‘z yoshlarim kor qilmasligini tushungandim. Vaqtida qilgan isyonlarim ham uni o‘zgartira olmadi. Qaynonam davolatib ko‘raylik, dedi. Ozgina payt ko‘ndi-yu, keyin yana icha boshladi.

Bolalar otasini jonidan ortiq ko‘radi. Qizim dadasi kechikaversa, xavotirlanib ko‘chaga chiqardi — yo‘l qarardi. Biror joyda yiqilib qolmadimi dadam, degan qo‘rquvi bor edi. Ko‘pchilik “Oydin bolalarni otasidan ayrimaslik uchun chidayapti-da”, deyishardi.

Biz muhabbat bilan oila qurdik. Otam talabalik yillarim olamdan ko‘z yumdi. Tunga yaqin eshitgan sovuq xabardan oyoqlarimning uchigacha muzlab qoldim. Yonimdagilar uyimga ertalab yetib borishim uchun chipta izlay boshlashdi. Dunyo torayib, vaqt to‘xtab qolgandek edi. O‘sha tunda ertalabgacha menga chipta izlab, topolmagach, viloyatimizga uchayotganlarning oldiga chiqqan, o‘ttizga yaqin kishiga vaziyatni tushuntirib, bittasining chiptasini topshirishga ko‘ndirgan insonning sevgisiga ishonardim.

Erim kutilmaganda davolanishga ahd qildi. To‘g‘ri, bir kunda yo bir oyda emas, bir yildan oshiq qilgan harakatlarimizdan so‘ng u asliga qaytdi...

Eng og‘ir vaziyatda ham insonga iroda bag‘ishlay oladigan kuch, bu — muhabbat, nazarimda...»

Manba: Darakchi.uz “Zamin” yangiliklarini “Telegram”da kuzatib boring