Отаси ва онаси доимо иш билан банд бўлган бир кичкина бола бор эди. Исми Темур бўлган бу бола ота-онасининг меҳрига жуда муҳтож бўлиб яшарди. Отаси тадбиркор, онаси эса шифокор эди, кун бўйи уйга келолмас, кечалари ҳам кўпинча ишлашга мажбур эдилар.
Темур ҳар куни мактабдан қайтгач, уйда ёлғиз қолиб, деразадан кўчага қараб, ота-онаси келишини сабрсизлик билан кутарди. Аммо улар доим кеч келар, келгач ҳам чарчоқдан тез ухлаб қолардилар.
Бир куни Темурнинг туғилган куни бўлди. У байрамдан олдин мактабдаги дўстларига: «Ота-онам менга жуда қиммат совға олиб беришади!» деб мақтанди. Уйга қайтгач эса, байрамона безатилган уйда ёлғиз қолиб, ота-онасининг йўлини кутди. Соат миллари ўн иккини кўрсатганида, улар ҳали ҳам келишмади. Кўзларидан ёш оқаётган Темур секин уйқуга кетди.
Эртаси куни эрталаб уйғонганда ёнида кичик қоғозча ва бир китоб турганини кўрди. Қоғозда шундай ёзув бор эди:
«Азиз фарзандим, биз доимо сени яхши кўрамиз, аммо меҳримизни кўрсатишга вақт ажрата олмадик. Бу китоб сен сўраган қиммат совғадан ҳам қимматроқдир. Уни биргаликда ўқиймиз ва бундан кейин ҳамиша сен билан биргамиз!»
Темур кўзидаги ёшларни артиб, эшик томон қаради: отаси ва онаси илиқ табассум билан унга қараб туришарди.
Ҳаётдаги энг катта бойлик — бу ота-онанинг фарзандига берган эътиборидир.
Ctrl
Enter
Хато топдИнгизми
Иборани ажратиб Ctrl+Enter тугмасини босингМавзуга оид янгиликлар
