Аёлларга осон деб ўйлайсизми?

Эрталаб уйғониб, уйдагиларидан аввал турган она, ишга кетар экан, бир дастурхон тайёрлайди. Шу аёлни тасаввур қилинг: у оиласининг барча аъзоларига қараб, эрта тонгда югуриб юради. Кимдир унинг бу ҳаракатларини “оддий” деб аташи мумкин. Лекин сизнингча бу осонми?

Аёл учун ҳаёт — ҳар куни янги синов. У йигитдек дам олиб ёта олмайди. Унга «интилишни тўхтат» дейишади, лекин унда орзу кўп. У ишда ходима, уйда она, турмуш ўртоғига эса суянч, психотерапевт, ҳамсуҳбат. Бу ролларни ҳар куни ўзгартириб ўйнаётган инсонга “осон” деб бўладими?

Айримлар “ўзингни қийнама, камтар бўл” деб маслаҳат беради. Бироқ аёл ҳам инсон. У ҳам устида ишлашни, ўзини намоён этишни, тан олинишни истайди. У ҳам чарчаши, хато қилиши, ҳафа бўлиши мумкин. Аммо кўп ҳолларда ундан “сабр” кутилади, “чидаш” сўралади.

Аёлнинг юзидаги табассум — ҳар доим хурсандлик белгиси эмас. Балки бу — у яшираётган чарчоқ, оғриқ, кексаликдан олдинги изтиробдир. У ўзига қолса, ўзи учун бир кун дам олади. Аммо кўпинча у аввал боласига, кейин турмуш ўртоғига, кейин ишига, энди кейингина ўзига қарайди.

Аёл — ҳаёт манбаи. Болани туғади, тарбиялайди, оила қуриб, қўрғон боғлайди. Айни пайтда, жамият ундан беқиёс кўпроқ нарса кутади: ибрат, тартиб, наъмуна ва ҳатто сабр ҳам!

Аёлларга осон эмас. Лекин улар шундай инсонларки, ҳар қийинчиликка қарамасдан қайта тикланади, қўлидан келганича барчага таянч бўлади. Аёллар фақат байрамларда эмас, балки ҳар куни қадрланиши керак.

Шу боис, ҳар бир инсон ўз ҳаётидаги аёл — она, опа, сингил, рафиқаси, қиз дўстига бор меҳрини, ҳурматини, эътиборини берса — уларга озгина бўлса-да енгилроқ бўлади.

Сиз аёлларга осон деб ўйлайсизми? «Замин»ни Telegram’да ўқинг!