Film tomosha qilayotganda oxirigacha qiziqtiradigan syujet kabi hech narsa tomoshabinni ekran qarshisiga mixlab qo‘yolmaydi. Quyida yakuni sizni hayratda qoldiradigan filmlarni taqdim etamiz.
“La’natlanganlar oroli”
XX asr o‘rtalari. Marshall Teddi Deniels (Leonardo Di Kaprio) va uning sherigi Chak Oul (Mark Ruffalo) Shatter orolidagi ruhiy kasalliklar shifoxonasiga yuboriladi. Tog‘-u toshlar bilan o‘ralgan bu joydan qochishning imkoni yo‘q. Ammo marshallar mo‘jizaviy tarzda qochishga muvaffaq bo‘lgan seriali qotil Reychel Solandoning (Emili Mortimer) g‘oyib bo‘lishini tekshirishlari kerak. Teddi kundan-kunga bu voqeaga tobora ko‘proq qiziqib qoladi, orolda sodir bo‘layotgan hamma narsa asta-sekin keng ko‘lamli fitnaga o‘xshab keta boshlaydi.
Martin Skorsezening Dennis Lixenening xuddi shu nomdagi romaniga asoslangan qiziqarli va sirli trilleri maksimal konsentratsiyani talab qiladi— bu filmdagi har bir detal muhim ahamiyatga ega. Klassik faktlar to‘plamidan boshlanadigan tergov birdan ongosti chalkashliklariga aylanadi, so‘nggi kadr esa tomoshabinni sarosimaga solib qo‘yadi.
“Yetti”
Detektiv Uilyam Somerset (Morgan Friman) nafaqaga chiqishidan bir hafta oldin shaharda seriali qotilliklar sodir bo‘ladi. Iloji boricha tezroq nafaqaga chiqishni orzu qilgan tajribali detektiv ishni yangi kelgan, ammo hali tajribasiz Mills (Bred Pitt) bilan olib borishi kerak bo‘ladi. Sheriklar o‘rtasidagi kelishmovchilikka qaramay, ular umumiy til topishlari lozim. Qotilliklar birin-ketin sodir bo‘ladi va qonxo‘r jinoyatchi qoldirgan izlar tufayli ular borgan sari mazkur qotilliklar o‘limga eltuvchi yettita gunohga asoslanganini tushunishadi.
Devid Fincher trilleri tomoshabinni detektivlardan bir necha qadam oldinda yurgan manyak Jon Dou (Kevin Speysi) jinoyatlarining dahshatli girdobiga tortadi. Detektivlar va qotillar o‘rtasidagi mushuk-sichqon o‘yini kim kimni ov qilmoqda degan savolni qo‘yadi. Filmning shafqatsiz xotimasi prodyuserlarga yoqmaydi, ammo Bred Pitt agar oxiri o‘zgartirilsa, loyihani tark etish bilan tahdid qilgach, yakun o‘zgarishlarsiz qoldiriladi.
“Boshqalar”
Ikkinchi jahon urushi yillari. Greys Styuart (Nikol Kidman) ikki farzandi bilan Jersi orolining chekkasidagi katta uyda yashaydi. So‘nggi 2 yildan beri daragi bo‘lmasa-da, oila otaning urushdan qaytishini kutmoqda. Bolalarda kam uchraydigan kasallik (kunduzgi yorug‘likka toqat qilmaslik) tufayli uyda qat’iy qoidalar hukmronlik qiladi: barcha derazalar parda bilan yopilgan bo‘lishi kerak. Styuartlarning yolg‘izliklari bir vaqtlar qasrda ishlagan va o‘z vazifalariga mamnuniyat bilan qaytgan uchta notanish odamning kelishi bilan buziladi. Greys xizmatchilarga qolishga ruxsat berganidan so‘ng, uyda tushunarsiz va dahshatli voqealar sodir bo‘la boshlaydi.
Alexandro Amenabarning qo‘rqinchli filmi eng keng tarqalgan arvohli uy syujetini eslatadi. Greys va uning bolalarini ta’qib qiladigan doimiy sharpalar boshingizni aylantirib yuboradi. Film oxirigacha nima sodir bo‘layotganini tushunish qiyinlashadi.
“Muqaddima”
Ba’zi odamlarning tushlarida yashiringan ma’lumotlar shunchalik qimmatli bo‘lib chiqadiki, u uchun haqiqiy ov boshlanadi. Kobb (Leonardo Di Kaprio) — tushlar orqali hamma narsani bilib olishi mumkin bo‘lgan o‘g‘ri. U nafaqaga chiqib, uyiga bolalarining oldiga qaytishni orzu qiladi, lekin buning uchun juda qiyin vazifani bajarishi kerak. Kobb jabrlanuvchining miyasiga fikr kiritish uchun eng yaxshilardan iborat jamoani yollaydi. Biroq missiya qanchalik cho‘zilib ketsa, Kobb uchun tushlar olamiga qaramligi tufayli bir vaqtlar yo‘qotgan sevimli ayolining xotiralari bilan kurashish shunchalik qiyin bo‘ladi.
Kristofer Nolanning ko‘plab filmlari boshqotirmaga o‘xshaydi. Nolan “Muqaddima” ssenariysi ustida 8 yil davomida ishlaydi. Ilmiy-fantastik janr bo‘lishiga qaramay, filmni yaratishda maxsus effektlardan voz kechish, bor diqqatni filmning o‘ziga qaratish uchun qilingan. Dramatik syujet tufayli oddiy hikoyaga aylanish xavfi ostida qolgan film shedevr asar bo‘ladi.
“Tafakkur o‘yinlari”
Jon Nesh (Rassel Krou) bolaligidanoq raqamlar va hisob-kitoblar dunyosiga sho‘ng‘ib ketgan. Yillar o‘tib, yosh matematik Prinstondagi o‘qishini tugatadi va u yerda tadqiqot olib boradi. O‘qituvchilik qilib yurganida taqdir unga bo‘lajak rafiqasi Alisiyani (Jennifer Konnelli) ro‘baro‘ qiladi. Bir kuni Jon unga Markaziy razvedka boshqarmasida ishlashni taklif qilgan agent Parcher bilan tanishadi — u gazetalarda yashiringan Qo‘shma Shtatlar dushmanlarining shifrlangan xabarlarini izlashi kerak. Nesh yangi ish bilan shug‘ullanar ekan, kimdir uni doimiy ravishda kuzatayotganidan shubhalana boshlaydi va keyinchalik hammani shubha ostiga oladi.
Ron Hovard amerikalik matematik Jon Forbs Nesh haqidagi dramani olimning tarjimayi holiga aylantirishga intilmaydi. Ssenariy va yo‘nalish shunday tuzilganki, tomoshabin dunyoga bosh qahramonning ko‘zi bilan qaraydi va dastlab haqiqat sifatida ko‘rsatilgan narsaga ishonish mumkinmi, deb hayron bo‘ladi. Mazkur film 2002 yilda 4 ta “Oskar”ni, jumladan, “Eng yaxshi film” nominatsiyasini ham qo‘lga kiritadi.
“Parazitlar”
Kimlar oilasi qashshoqlikda yashaydi. Bir kuni so‘nggi yillarda ingliz tilini qunt bilan o‘rganayotgan Kim oilasining kichik farzandi bo‘lgan Ki U (Chxve U Shik)ga yaqin do‘sti o‘zining o‘rniga badavlat oilaning qiziga repetitorlik qilib berishni iltimos qiladi. Shahar tashqarisidagi tepalikda joylashgan hashamatli Paklar uyida soxta diplom bilan ishga joylashib olgan Ki U bu butun oilasi uchun imkoniyat ekanligini tushunadi. Asosiysi, Paklar oilasida bir vaqtning o‘zida ishlay boshlagan 4 nafar ishchining hammasi bir oila ekanini sir tutish lozim.
Janubiy koreyalik rejissyor Pon Jun Xoning ushbu filmi kino olamida haqiqiy sensatsiyaga aylanadi. Film avvaliga Kann kinofestivalining tomoshabin va hakamlar hay’atini hayratga soladi. Keyin esa Amerika akademiyasining e’tirofiga sazovor bo‘ladi va “Eng yaxshi film” uchun “Oskar”ni qo‘lga kiritadi. Sarguzashtli komediya sifatida boshlangan film asta-sekin trillerga aylanadi, u zamonaviy Janubiy Koreyaning kundalik hayotini metaforik tarzda tasvirlaydi. Filmning mantig‘i janr chegaralariga to‘g‘ri kelmaydi, buning natijasida yakun ko‘plab tomoshabinlarni hayratda qoldirishi mumkin.
“Mutlaqo begonalar”
7 nafar qadrdon do‘st kechki ovqatga yig‘iladi. Ulardan ba’zilari oila qurgan, boshqalari endigina munosabatlarni boshlagan, ammo bir stol atrofida hozir bo‘lganlarning barchasi bir-birlarini juda yaxshi bilishlariga amin. Do‘stlar oddiygina o‘yin o‘ynashga qaror qilishadi: o‘sha paytda mobil telefonga kelgan barcha xabarlar baland ovozda o‘qiladi va qilingan qo‘ng‘iroqlarni hamma eshitishi kerak. Shundan keyin kutilmagan hodisalar boshlanadi.
Italiyalik rejissyor Paolo Jenovesening nozik satirasi, hatto komedik melodramalar ham intrigani saqlab qolishi mumkinligini isbotlaydi. Ushbu rejalashtirilmagan “haqiqat o‘yini”dagi oldindan aytib bo‘lmaydigan burilishlar mobil telefonlar o‘z egalari haqida yaqinlaridan ko‘ra ko‘proq bilishini isbotlaydi. Natijada film ham kulgiga, ham ko‘z yoshlariga sabab bo‘ladigan haqiqiy reallikka aylanadi. “Zamin” yangiliklarini “Facebook”da kuzatib boring
Ctrl
Enter
Xato topdIngizmi?
Iborani ajratib Ctrl+Enter tugmasini bosingMavzuga oid yangiliklar
Migrantlarni Rossiyadan chiqarib yuborishning yangi tartibi taklif etildi
Yaponlarni dunyodagi eng uzoq umr ko‘ruvchi millatga aylantirayotgan foydali odatlar
Moskva aeroportlarida 1000 ga yaqin tojikistonlik qolib ketdi
Markaziy bank raisi: “Uy-joy uchun ajratilayotgan kreditlar foizi pasayishi kutilmoqda”
Yevroittifoq O‘zbekiston qishloq xo‘jaligini rivojlantirish uchun 6 million yevro ajratdi
Prezident Olimpiadaga yo‘llanma olgan futbolchilarga tabrik yo‘lladi
Xitoyda eng ko‘p sotilayotgan smartfonlar nomi ma’lum qilindi
AQSH 13 milliard dollarga yangi «Qiyomat kuni samolyoti»ni quradi
