Men o‘zimni “hech narsa qilmaslik” bo‘yicha jahon chempioni deb atashim mumkin. Bu g‘ayrioddiy tuyulsa-da, aynan shunday. Katta bo‘lganimdan beri doim “yeterlicha harakat qilyapmanmi?” degan xavotir meni qiynab kelgan. Gonkong kabi raqobat kuchli bo‘lgan shaharda ulg‘ayganim sababli, yaxshi natijalar ko‘rsatish, har doim eng zo‘ri bo‘lish istagim kuchli bo‘lgan. Ammo bu harakatlar bilan birga, ko‘p ruhiy bosimni ham boshdan kechirdim.
2012 yildan boshlab men ongli hozirlik — mindfulness amaliyotini o‘rganishni boshladim. Bu tuyg‘ularimni boshqarish, fikrlarimni to‘g‘ri shakllantirishda katta yordam berdi. Hozirda ta’lim psixologiyasi sohasida ishlayman va ko‘plab odamlarning ruhiy salomatlik muammolariga guvoh bo‘laman. Shu sabab maktablarda mindfulnessni joriy qilish muhim deb bilaman.
Shu sabab men “Space-Out” musobaqasiga qiziqdim. Ushbu musobaqani 2014 yilda Seulda koreyalik rassom Woopsyang tashkil qilgan. 90 daqiqa davomida hech qanday harakat qilmaslik, hech narsa qilmaslik talab etiladi.
Men Gonkongdagi musobaqada 2024 yil oktyabrda qatnashdim. Ishtirokchilar yoga matlarida o‘tirishdi, hakamlar yurak urish chastotasini har 15 daqiqada o‘lchab borishdi. Telefon ishlatish, gapirish, uxlash man etilgan.
Men nafas olishim, shamolning badanimgacha yetgan his-tuyg‘ulari va atrofdagi o‘zgarishlarni kuzatib, ongli hozirlik bilan ishtirok etdim.
Tomoshabinlar ishtirokchilarning yuz ifodalari va motivatsiyasiga qarab baho berishdi. Men g‘olib bo‘ldim.
Sovrin Rodinning “O‘ylovchi” haykalchasiga asoslangan. U har kuni menga eslatadi — hech bo‘lmasa bir necha daqiqa bo‘lsa-da, hech narsa qilmasdan o‘tirishga haqqim bor. Bu — chinakam sovg‘a.
“Zamin”ni Telegramʻda oʻqing!
Ctrl
Enter
Xato topdIngizmi
Iborani ajratib Ctrl+Enter tugmasini bosing Mavzuga oid yangiliklar
