«Болани олдирақол, хотин! Шундоғам 4 боламиз бор. Етар...»

У кўзгунинг олдида юзидаги ўзгаришларга синчиклаб тикилаётган аёлига яқинлашди-да, бир гапни айтмоқчи бўлди. Хаёлидан тилига сирғалиб чиқишга тайёр сўзлар қуйидагича эди:

"Болани олдирақол, хотин! Шундоғам 4 боламиз бор. Етар..."

Шу пайтда аёли унга кулимсираб қаради ва эрининг дилидан ўтаётган афкорни англагандек сўз қотди:

– Дадаси, мен бу боламизни бошқача суйсам керак. Ахир, сиз ҳам ойижонимнинг бешинчи фарзанди бўлгансиз-ку. У, – деб кўрсатаркан қорнини, – сиздек ақлли, фаросатли ва бахтли бўлишини истайман...

Йигит беҳол бўлиб ўтириб қолди. 38 йил олдин ўзи ҳақида ҳам шундай қарорга келишганда нима бўларди, деган савол уни ўтирғизиб қўйганди...

Манба: Azon.uz «Замин»ни Telegram’да ўқинг!