Мен ўтсам...

Мен ўтсам,
Ҳеч нарса қолмас ўзгариб,
Яна шу маромда оқади ҳаёт.
Боғ аро ҳар куни мени ахтариб,
Саболар шивирлаб сўзламас баёт.

Мен ўтсам,
Соғиниб йиғлагувчи йўқ,
Дўст-ёрлар уч кунда қўяр унутиб.
Мени бир умрга куйдиролган чўғ,
Кимнингдир кўксида турмайди ёниб.

Мен ўтсам,
Ногаҳон ёдига тушсам,
Ҳеч кимса соғиниб юрмайди йиғлаб.
Аммо норасида гўдакларимнинг
Кўзчалари қолса керак жовдираб.

Мен ўтсам,
Аҳёнда, балки, билганлар
Савоб, деб ҳаққимга қилар тиловат.
Афсуски, ғуссамни жуда кўп тортган
Онамга қийинроқ бўлади фақат.

Мен ўтсам,
Қирғоққа ёзилган сўздек,
Номимни бу йиллар кетади ювиб.
Роббим, тақдир қилки унутганларни,
Ўзим жаннатингда олайин кутиб...

Мен ўтсам,
Ҳаммаси кетар ўзгариб...

Манба: Azon.uz “Замин” янгиликларини “Twitter”да кузатиб боринг