Жанлуижжи Доннарумма Пеп Гвардиоланинг қўл остида ўйнашидан ғурурланишини айтди. У ўз сўзларида устознинг карераси ва натижалари барчасини айтиб турганини таъкидлаб, чақириққа муносабатан ҳиссиётларини яширмади.
«Унинг тарихи барчасини сўзлайди. У мени ўз жамоасида кўришни истаётганини айтди, бу эса мени ғурурлантирди. Бу ҳиссиётларни тушунтириб бериш қийин. Унинг қўл остида шуғулланиш — исталган футболчи учун энг яхшиси. Унинг жамоасида ўйнашни сабрсизлик билан кутяпман. Пеп билан кўп совринларга эга чиқишимизни истайман», — деди дарвозабон.
Бу баёнотларда икки йўналиш яққол кўринади: шахсий мотивация ва катта мақсадлар. Доннарумма Пеп тарғиботидаги тизимни — пасдан бошланадиган ҳужумда дарвозабон ролини, тўп билан ишлашдаги равон қарорларни ва чуқур позицион ўйиндаги масъулиятни — ўзлаштиришга тайёр эканини ишора қилади. Бундай услубда дарвозабон фақат сўнгги қатор эмас, балки биринчи пасни тўғри танлайдиган ташаббускор футболчига айланади.
У яна шундай дея қўшимча қилди: «Бу менинг фаолиятимдаги бошқа саҳифа. АПЛда ўйнашни доимо орзу қилганман: бу дунёдаги энг яхши лига. Менимча футболчи учун АПЛда ўйнаш ўз мақсадининг энг юқори чўққиси бўлиши керак. Бу ерда эканлигимдан хурсандман. Барчанинг ишончини оқлашга ҳаракат қиламан».
Дарҳақиқат, у таъкидлаган “бир саҳифа ёпилиб, янгиси очилиши” ҳиссиёти катта муҳитга мослашиш, янги рақобат даражасига қадам қўйиш ва кундалик меҳнат стандартларини янада оширишни англатади. Лигадаги ўйин темпи, стандартлардан ҳужумга ўтиш тезлиги ва ҳар ҳафтадаги юксак босим — буларнинг ҳар бири қўшимча синовдир. Доннарумманинг «ишончни оқлаш»га қаратилган ваъдаси эса кутилмаларни очиқ қабул қилганини, масъулиятни зиммасига олганини кўрсатади.
Шу нуқтада устоз ва шогирд ўртасидаги ишонч занжири ҳал қилувчи омилга айланади. Гвардиола тизимида ҳар бир позиция геометрия, қарор тезлиги ва техник аниқлик билан ўлчанади; дарвозабон эса ушбу мозаиканинг марказий бўғинига айланиш имконига эга. Муваффақият формуласи оддий кўринади: устоз ғоясини чуқур англаш, машғулотда майда деталларгача такрорлаш, ўйинда эса ўз вақтидаги қарор билан жамоага устунлик бағишлаш.
Доннарумманинг “совринлар” ҳақидаги гаплари ҳам беижод эмас: катта турнирлар, узун марафонда барқарор “клин-шит”лар, ҳал қилувчи ўйинларда асосий ролга чиқиш — барчаси катта мақсадлар манзилига етиши учун керак бўлади. Бу ёндашувда у нафақат дарвозани қўриқлайди, балки рақиб прессингига қарши ҳимояни йўлга солувчи етакчига айланиши ҳам мумкин.
Албатта, бундай босқичда мослашув вақти, ички рақобат ва тактик талаблар бор — лекин дарвозабоннинг айни баёноти мотивация тепасига ишончни қўшиб, янги муҳитда ҳам ўзини намоён этишга тайёр эканини англатади. Энди эса иш — кундалик машқда, ҳар бир ўйиндаги аниқ қарорда ва катта кечалардаги собитқадамликда. Шу тариқа, “янги саҳифа” сўздан амалга айланади.
