Ғарб тиббиётида одамнинг “овозлар” эшитиши руҳий касаллик белгиси сифатида кўрилади. Бироқ дунёнинг айрим ҳудудларида бу ҳолат ёмон эмас, балки йўл-йўриқ берувчи ёки инсонни хавфдан асровчи ижобий ҳодиса сифатида қабул қилинади.
Тадқиқотлар шуни кўрсатадики, соғлом одамларнинг ҳам кўпи вақт-вақти билан номаълум овозларни эшитишини тан олади. Масалан, Ҳиндистон ва Ганада бундай овозлар кўпинча Худо ёки оила аъзоларининг овози сифатида кўрилади ва улар кундалик ҳаётда маслаҳат беради.
АҚШда эса беморлар кўпинча овозларни салбий ёки қўрқинчли деб тасвирлайди. Натижада улар бу ҳолатни касаллик деб билади. Ҳиндистон ва Ганада эса овозлар кўпроқ ижобий баҳоланади, шунинг учун одамлар бундай тажрибага бошқача қарайди.
Олимлар фикрича, инсон улғайган жамият ва маданият унинг бундай тажрибаларни қандай қабул қилишини белгилайди. Шу сабабли айрим жойларда “овозлар эшитиш” ёмон эмас, балки одатий ёки ҳатто фойдали деб қаралади.
«Замин»ни Telegram’да ўқинг!
